مهندسی عرضه را فراموش نکنیم

به گزارش باشگاه آلومینیوم به نقل از فلزات آنلاین، در حالی که قیمت آلومینیوم در روزهای پایانی سال گذشته به مرز چهار هزار دلار به ازای هر تن در بورس فلزات لندن رسید اما در ادامه قیمت این فلز استراتژیک افت چشمگیری پیدا کرد و با نوسان در محدوده دو هزار و 300 تا دو هزار و 600 دلار همراه شد. در حال حاضر نیز آلومینیوم، دو هزار و 315 دلار به ازای هر تن قیمت‌گذاری شده است. در حالی که طی روزهای اخیر کرونا در چین به عنوان یکی از غول‌های اقتصادی جهان، روند صعودی به خود گرفته است اما به نظر نمی‌رسد این اتفاق تاثیر بسزایی بر قیمت آلومینیوم در بازارهای جهانی داشته باشد. در حال حاضر قیمت شمش آلومینیوم در بازار داخلی، حدود 72 هزار تومان به ازای هر کیلوگرم است و بسیاری از تولیدکنندگان محصولات آلومینیومی با چالش تامین مواد اولیه مواجه هستند.

با توجه به اینکه مواد اولیه مورد نیاز تولید شمش آلومینیومی در واحدهای تولیدی کشور عمدتا وارداتی است، قیمت‌گذاری آن در بورس کالای ایران بر پایه بورس فلزات لندن صورت می‌پذیرد اما در واقع نمی‌توانیم این مسئله را قانونمند در نظر بگیریم؛ چراکه با توجه به شرایط تحریمی که کشور در آن قرار گرفته است، واردات شمش باید از طریق واسطه‌ها صورت پذیرد و این در حالی است که شاهد تولید شمش آلومینیومی توسط چهار تولیدکننده برتر داخلی هستیم. هم‌اکنون تولید شمش آلومینیوم در داخل، مازاد بر نیاز بازار است و به همین علت بخش عمده‌ای از شمش تولیدی جهت تامین مواد اولیه و همچنین پرداخت بدهی‌های سرمایه‌گذاری شده از جانب تولیدکنندگان این محصول صادر می‌شود.

در همین راستا، یکی از دغدغه‌های مهم فعالان صنعت آلومینیوم این است که در صورت نوسان قیمت این فلز در بورس فلزات لندن و همچنین رشد نرخ ارز در داخل کشور، تمایل تولیدکنندگان شمش آلومینیومی به صادرات افزایش پیدا کند و در نتیجه دست صنایع پایین‌دستی آلومینیوم از ماده اولیه مورد نیاز کوتاه باقی بماند. کمبود ماده اولیه، تولید در واحدهای کوچک‌مقیاس را با مشکل مواجه کرده است و بسیاری از افراد نمی‌توانند شمش آلومینیومی مورد نیاز خود را تامین کنند. با این وجود مشخص نیست که چرا زمینه صادرات این محصول علی‌رغم عدم تامین نیاز واحدهای داخلی فراهم شده است و بر همین اساس ضرورت دارد یک سری محدودیت‌هایی برای صادرات شمش آلومینیومی در نظر گرفته شود. اگرچه پیش‌بینی‌ها و مصوباتی نیز از جانب ستاد تنظیم بازار در این زمینه صورت پذیرفته است اما متاسفانه هیچ نظارتی جهت اجرای این مصوبات انجام نمی‌شود و  تضمین مشخصی نیز در این خصوص وجود ندارد.

آنچه امروز بیش از نحوه قیمت‌گذاری شمش الومینیومی در داخل حائز اهمیت است، مهندسی عرضه شمش آلومینیومی در بورس کالای ایران به شمار می‌آید که این مهم باید به صورت مداوم ادامه پیدا کند؛ چراکه اگر عرضه با مشکل مواجه شود، رقابت نیز به این معضل افزوده خواهد شد و شرایط را بیش از پیش دشوار خواهد کرد. بر اساس قانون، مجموع شمش آلومینیومی تولیدشده باید به نحوی در بورس عرضه شود که رقابتی برای آن شکل نگیرد تا منجر به رشد کاذب قیمت شود اما متاسفانه در نبود نظارت کافی، شاهد این چالش عظیم در صنعت آلومینیوم کشور هستیم.

در پایان باید تاکید کرد که آلومینیوم، پرمصرف‌ترین و استراتژیک‌ترین فلز رنگی در جهان محسوب می‌شود که همواره مشتریان خاص خود را داشته است. از آنجایی که هزینه انرژی در کشور ارزان است و آلومینیوم نیز یک صنعت انرژی‌بر به شمار می‌آید، بنابراین باید افزایش حمایت از تولیدکنندگان داخلی و همچنین توسعه سرمایه‌گذاری در صنایع پایین‌دستی آلومینیوم در دستور کار مسئولان و سازمان‌های ذی‌ربط قرار بگیرد تا بتوانیم به تولید یک میلیون و 500 هزار تن آلومینیوم در چشم‌انداز 1404 دست پیدا کنیم.

یادداشت: هوشنگ گودرزی