صنعت ریخته‌گری نیازمند جذب سرمایه‌گذاری است

باشگاه آلومینیوم- صنعت ریخته‌گری هم به عنوان یکی از صنایع پایین‌دستی از این موضوع مستثنی نیست. برای اینکه شاهد رشد و توسعه صنعت ریخته‌گری به ویژه قطعات خودرویی باشیم، باید سرمایه‌گذاری‌های‌ لازم برای ارتقای آن صورت گیرد.

ابراهیم احمدی در گفت‌وگو با فلزات آنلاین به معرفی شرکت پارس ذوب اسپادانا پرداخت و گفت: شرکت پارس ذوب اسپادانا در دهه ۸۰ با یک شرکت فرانسوی به صورت مشترک شروع به فعالیت کرد. با وضع تحریم‌ها علیه ایران و خریداری شرکت فرانسوی از سوی یک شرکت آمریکایی، پارس ذوب اسپادانا در حال حاضر به تنهایی و به طور تخصصی مشغول به تولید انواع سرسیلندر است؛ البته این شرکت زیر نظر دو مجموعه بزرگ‌تر یعنی شرکت تامکار و اطلس پمپ آلیاژ‌ساز که تولیدکننده انواع قطعات آلومینیومی خودرو است، قرار دارد. مواد اولیه مورد استفاده در این مجموعه شمش آلیاژی آلومینیوم بوده و کوره‌های ذوب این مجموعه از نوع گازی است. ریخته‌گری قطعات نیز به روش‌های ریژه و لوپرشر انجام شده و براده‌برداری از قطعات، توسط ماشین‌آلات «CNC» صورت می‌گیرد. شرکت پارس ذوب اسپادانا در حال حاضر توانسته است برای ۱۲۰ نفر زمینه اشتغال را فراهم کند.

پارس ذوب اسپادانا، بی‌توقف در مسیر رشد

وی با اشاره به عملکرد شرکت پارس ذوب اسپادانا در سال ۱۴۰۱ و چشم‌انداز آن برای سال‌های آینده، عنوان کرد: این شرکت در سال گذشته، موفق به افزایش تولید محصولات و اضافه کردن دو نوع سرسیلندر موتورهای بنزینی به سبد محصولات خود شد. شرکت پارس ذوب اسپادانا توانسته است با وجود رقابت تنگاتنگی که در حال حاضر بین تولیدکنندگان وجود دارد، موفق به مطرح کردن برند تجاری خود شده و از رقبا پیشی بگیرد؛ از عمده عوامل مهم این موفقیت می‌توان به جوان بودن و چابکی مجموعه و همچنین دانش فنی و مهندسی متخصصان آن اشاره کرد. چشم‌انداز این شرکت در سال‌های آینده، قرار گرفتن در رده‌های بالای صنایع قطعه‌سازی کشور، رشد تولید محصولات برای شرکت‌های بزرگ خودرو‌سازی، صادرات محصولات به کشور‌های خارجی و سودآوری پایدار در کنار رفع نیاز صنعت کشور است. بر همین اساس شرکت پارس ذوب اسپادانا همواره درصدد برداشتن گام‌های بلند‌تر در مسیر توسعه و پیشرفت است.

رئیس هیئت مدیره شرکت پارس ذوب اسپادانا در رابطه با طرح‌های توسعه‌ای مجموعه، ابراز کرد: هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی‌های این شرکت برای سال‌های ‌آینده، افزایش تیراژ محصولات است؛ به همین دلیل ارتقا و توسعه ماشین‌آلات و تجهیزات خط تولید همچون ساخت‌ کوره‌های جدید در حال حاضر در دستور کار مجموعه قرار دارد. با انجام این اقدامات امیدوار هستیم در سال‌های آینده بتوانیم به اهداف خود دست یابیم و شاهد رشد و توسعه مجموعه باشیم. در کنار طرح‌های توسعه‌ای، شرکت پارس ذوب اسپادانا، سعی در استقرار و حفظ سیستم مدیریت کیفیت مطابق با استاندارد «IATF 16949:2016» و ارتقای کیفیت محصولات برای جلب رضایت بیش از پیش مشتریان دارد. همچنین رعایت چهار اصل، اصول ایمنی و زیست‌محیطی، مدیریت پسماند، مدیریت مصرف آب و انرژی و قوانین مرتبط با مسائل شغلی از مسئولیت‌های سازمانی این مجموعه است.

احمدی با بیان اینکه عمده‌ ماشین‌آلات و تجهیزات مورد استفاده در صنعت ریخته‌گری، در داخل بومی‌سازی شده‌اند، تصریح کرد: کوره‌های ذوب، مهم‌ترین تجهیزاتی هستند که توسط تولیدکنندگان داخلی ساخته شده‌اند. علاوه‌براین عمده ماشین‌آلات و تجهیزاتی که در شرکت پارس ذوب اسپادانا مورد استفاده قرار می‌گیرند، ساخت داخل هستند. با توجه به دانش متخصصان داخلی، امکان بومی‌سازی تمام ماشین‌آلات و تجهیزات مورد استفاده در صنعت ریخته‌گری در کشور نیز وجود دارد.

قیمت، مسئله این است!

وی با بیان بزرگ‌ترین چالشی که صنعتگران در مسیر تولید با آن مواجه هستند، اظهار کرد: عدم ثبات قیمت شمش آلومینیوم در بازار، اصلی‌ترین مشکلی است که فعالان صنعت آلومینیوم با آن دست و پنجه نرم می‌کنند زیرا نوسان قیمت‌ها باعث به وجود آمدن شرایط نامناسبی شده است که تولیدکنندگان را سردرگم کرده است؛ به عنوان مثال اگر تولیدکنندگان شمش آلومینیوم را ۱۵۰ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم خریداری کنند، سوال این است که با نوسان قیمت شمش، محصول نهایی را باید با چه قیمتی در بازار مصرف عرضه کنند؟ تنها خواسته ما تولیدکنندگان، تثبیت قیمت شمش آلومینیوم است. این عدم ثبات در قیمت‌ها باعث شده تا میزان مصرف واقعی محصولات مشخص نباشد و دو کفه ترازوی عرضه‌و‌تقاضا، تعادل نداشته باشند. شاید به طور سالانه بتوان یک عدد میانگین از میزان مصرف محصولات ارائه داد اما میزان مصرف هفتگی به دلیل نوسان قیمت مواد اولیه، مشخص نیست. به طور مثال اگر پیشی‌بینی از قیمت‌ها در بازار به طوری باشد که روند صعودی داشته باشند، تقاضا برای خرید شمش آلومینیوم افزایش می‌یابد و اگر پیش‌بینی‌ حاکی از کاهش قیمت‌ها باشد، تمام افراد به دنبال فروش شمش آلومینیوم هستند؛ این مسئله روی فرایند تولید بسیار موثر است.

رئیس هیئت مدیره شرکت پارس ذوب اسپادانا در همین راستا ادامه داد: خوشبختانه با وارد مدار شدن کارخانه‌های بزرگ تولیدکننده شمش، شرایط برای صنایع‌ پایین‌دستی کمی بهتر شده اما هنوز هم صنعت آلومینیوم ظرفیت‌ بسیاری برای رشد و توسعه دارد. یکی دیگر از چالش‌های که در مسیر رشد صنعت آلومینیوم قرار دارد، میزان پریمیومی است که در داخل برای شمش در نظر گرفته می‌شود زیرا این میزان بالاتر از قیمت‌های جهانی است. دو ماه گذشته قیمت جهانی شمش آلومینیوم دو هزار و ۴۰۰ دلار به ازای هر تن و قیمت دلار ۲۸ هزار تومان بود، قیمت شمش آلومینیوم در داخل باید حدود ۶۰ هزار تومان به ازای هرکیلوگرم عرضه می‌شد اما با قیمت ۹۰ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم به فروش می‌رفت. شاید تفاوت قیمتی که بین ارز نیمایی و آزاد وجود دارد، تاثیرگذار‌ باشد اما به هر حال قیمت‌ شمش آلومینیوم در داخل بالاتر از قیمت‌های جهانی است.

دور از دسترس

احمدی در خصوص اینکه هدف‌گذاری که برای صنعت آلومینیوم کشور تعریف شده، چه میزان در رشد و توسعه آن تاثیر‌گذار بوده است، اذعان کرد: منابع معدنی محدود، عدم نقدینگی کافی و سرمایه‌گذاری کم موانعی هستند که در مسیر رشد صنعت آلومینیوم کشور قرار دارند. تولید یک میلیون و ۵۰۰ هزار تن شمش آلومینیوم دور از حد انتظار است؛ میزان تولید شمش آلومینیوم در جهان در حدود ۶۵ ملیون تن و در ایران در حدود ۵۰۰ هزار تن در سال است. با توجه به اینکه در ایران منابع کافی برای تحقق این امر وجود ندارد و سرمایه‌گذاری‌های لازم در این بخش انجام نگرفته‌ است، این هدف‌گذاری‌ نمی‌تواند نقش پررنگی در توسعه صنعت آلومینیوم داشته باشد زیرا اکنون ایران واردکننده بوکسیت است.

وی با اشاره به تکنولوژی مورد استفاده و میزان تولید محصولات در ایران و سایر کشور‌ها، افزود: در مقایسه با کشور‌های همسایه از نظر داش فنی و میزان تیراژ محصولات به جز ترکیه در وضعیت مناسب به سر می‌بریم اما نسبت به کشور‌های پیشرفته هچمون چین و هند، هم از نظر تیراژ و هم از نظر تکنولوژی عقب هستیم؛ البته باید توجه داشت که ایران اکنون در وضعیت تحریم قرار دارد.

رئیس هیئت مدیره شرکت پارس ذوب اسپادانا در پایان در رابطه با چشم‌انداز و دورنمای صنعت ریخته‌گری به ویژه تولید قطعات خودرویی، خاطرنشان کرد: اگر سرمایه‌گذاری‌های لازم در این حوزه صورت نگیرد، در آینده دچار مشکل خواهیم شد. باید گفت که نیاز نیست این سرمایه‌گذاری‌ها برای احداث واحد‌های جدید ریخته‌گری صرف شوند، بلکه باید واحد‌های تولیدی که اکنون در این حوزه فعال و از تجربه کافی نیز برخوردار هستند، مورد توجه قرار بگیرند تا بتوانند میزان تولید محصولات خود را افزایش دهند.