تولیدکننده حقیقی در جایگاه خود قرار ندارد

به گزارش باشگاه آلومینیوم، عزیز ساریانی تفرشی در گفت‌وگو با فلزات آنلاین، در خصوص شرایط بازار مصرف پروفیل‌ آلومینیومی، بیان کرد: در حال حاضر نه‌تنها بازار این محصول، بلکه بازار سایر کالاهایی که به صنعت پروفیل آلومینیومی ارتباط دارند هم دچار رکود بوده و از شرایط مناسبی برخوردار نیستند. به طوری که با گذشت چهار ماه از ابتدای سال جاری، شاهد روند نزولی تقاضا برای محصولات نسبت به سال‌های گذشته هستیم و این بازار روز‌به‌روز در حال تضعیف شدن است. متاسفانه باید اذعان کنم که این روند نزولی متوقف نشده و تقاضای مشتریان در چهار ماهه نخست سال جاری نسبت به گذشته حدود ۷۰ درصد کاهش یافته است.

وی در پاسخ به این سوال که آیا نوسان قیمت آلومینیوم سبب کاهش تقاضای مشتریان در بازار شده است، عنوان کرد: در حال حاضر افزایش قیمتی در صنعت آلومینیوم رخ نداده است و علت اصلی این اتفاق را می‌توان به جریانات سیاسی کشور نسبت داد. باید توجه داشت که تولیدکنندگان هر ساله به دلیل مشخص نبودن قیمت‌ها بین یک تا دو ماه ابتدایی سال، تقاضایی برای خرید محصولات ندارند اما در اردیبهشت ماه امسال با شهادت رئیس جمهور و انتخاب فرد جدیدی به عنوان جایگزین وی، شرایط تغییر کرد. به طوری که معامله‌گران منتظر موضع‌گیری‌های سیاسی، تجاری و اقتصادی ایران با سایر کشورها هستند زیرا این احتمال وجود دارد که در صورت توافق با طرف‌های خارجی و افزایش تعاملات کشور، نرخ ارز و قیمت‌ها روند نزولی به خود بگیرند؛ البته تا زمانی که تصمیمات نهایی در خصوص توافق و یا مذاکره اتخاذ شود، شرایط بازار نامعلوم خواهد بود. با توجه به این وضعیت ممکن است مصرف‌کنندگان برای چند ماه دست نگه‌ داشته و تمایل به خرید عمده محصولات نداشته باشند. لازم به ذکر است که صنعت ساختمان‌سازی تاثیر گسترده‌ای بر میزان مصرف انواع فلزات دارد اما فعالان این صنعت زمانی پروژه‌ای را آغاز خواهند کرد که مطمئن باشند پس از اتمام آن، امکان فروش با قیمت مناسبی دارند. در نتیجه با توجه به شرایط بازار و احتمال افت قیمت‌ها، فعالیت بخش ساخت‌و‌ساز نیز کاهش می‌یابد.

روزنه امیدی که بسته شد

رئیس هیئت مدیره شرکت آسایش گستران کوتوال در رابطه با اقدامات این مجموعه به منظور حفظ میزان فروش و درآمد، تصریح کرد: یکی از راهکارهای این مجموعه برای حفظ میزان فروش خود، صادرات محصولات به کشورهای همسایه است اما در این زمینه هم شرایط چندان مطلوب نیست زیرا رقیبان سرسختی در بازارهای خارجی وجود داشته و امتیازات متعددی برای مشتریان در نظر گرفته‌اند. به طوری که با گشایش اعتباری «LC» نسبت به فروش مدت‌دار محصولات اقدام می‌کنند که این کار برای تولیدکنندگان ایرانی مقدور نیست. در نتیجه اگر محصولات ایرانی قیمت پایین‌تری نسبت به نمونه‌های مشابه ترک داشته باشند، باز هم مشتریان به دلیل فروش اعتباری و جابه‌جایی آسان‌تر پول از تولیدکنندگان ترکیه‌ای پروفیل‌های مدنظر خود را خریداری می‌کنند. علاوه‌براین، محصولات ترک در زمینه کیفیت نیز حرفی برای گفتن دارند زیرا برای تولید آن‌ها از فناوری‌ها و قالب‌های به‌روزی که از اروپا وارد شده‌اند، استفاده شده است. به همین دلیل تولیدکنندگان ایرانی به سبب بهره‌گیری از ماشین‌آلات و ابزارهایی با دقت پایین‌تر، امکان رقابت با رقبای خارجی را ندارند و انتخاب مشتریان محصولاتی با کیفیت بالاتر است.

ساریانی تفرشی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه واحدهای تولیدی فعال در صنعت پروفیل آلومینیومی چگونه می‌توانند هم‌زمان با افزایش کیفیت محصولات هزینه‌های تولید خود را کاهش دهند، ابراز کرد: مسئله اصلی اینجاست که تولیدکنندگان از اکثر راهکارهایی که منجر به کاهش قیمت تمام شده و ارتقای کیفیت محصولات می‌شود، اگاه هستند و فقط به دلیل محدودیت در منابع مالی امکان انجام آن‌ها را ندارند. در حال حاضر اگر تولیدکنندگان داخلی، ماشین‌آلات دست‌دوم اروپایی از کشورهای همسایه و یا دستگاه‌های فرعی را از کشور چین وارد کنند، خط تولید و قالب‌های به‌روزی خواهند داشت اما چالش نقدینگی مانع از توسعه فناوری‌های مورد استفاده می‌شود. به همین دلیل به جرئت می‌توان گفت که بخش بزرگی از تولیدکنندگان کشور با این معضل (کمبود نقدینگی) دست به گریبان هستند. لازم به ذکر است که هزینه و زمانی که برای واردات یک مجموعه قالب پرس اکستروژن صرف می‌شود، حدود یک سال و برابر با چهار میلیارد تومان است. برای تامین این مبلغ اگر از سرمایه مجموعه استفاده شود، فعالیت آن دچار اخلال خواهد شد. اگر هم نسبت به اخذ وام اقدام کنیم، به سبب سودهای بانکی بالا باید مبلغ هنگفتی را برای تسویه‌حساب بپردازیم؛ همچنین رقم وام اعطا شده تناسبی با نیاز ما ندارد که به همین دلیل مایل به انجام این کار نیستیم. در نتیجه باید گفت که کلید حل اکثر مشکلات در گرو تامین منابع مالی و نقدینگی است.

وی در ادامه به چالش‌های تولیدگنندگان پروفیل آلومینیومی در کشور اشاره کرد و افزود: یکی از معضلاتی که اکنون اکثر تولیدکنندگان با آن روبه‌رو هستند، تعدیل بهای انرژی واحدهای صنعتی است. به طوری که در سال جاری به ما اعلام شد باید حدود ۹۰۰ میلیون تومان به عنوان افزایش بهای گاز برای سال گذشته بپردازیم. برای رفع این چالش به نهادهای مربوطه مراجعه کرده و جویا شدیم که چرا این هزینه به تولیدکنندگان اعلام نشد تا آن‌ها تجدیدنظری در بهای تمام شده محصولات خود داشته باشند. متاسفانه این پاسخ را دریافت کردیم که در سال گذشته تعرفه جدید اعلام نشده بود و در صورت عدم پرداخت این مبلغ، گاز مجموعه قطع خواهد شد. از سوی دیگر بدون توجه به اینکه حقوق کارکنان باید از چه طریقی پرداخت شود، واحدهای صنعتی دو روز در هفته با قطعی برق روبه‌رو هستند. لازم به ذکر است که هزینه برق ماهانه این مجموعه در سال جاری حدود ۲۴ تا ۲۵ میلیون تومان تعیین شده و حقوق ۶۰ نفر نیروی آن حدود یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان است. باید اذعان کنم که علی‌رغم اهمیت بالای حوزه تولید و نقش تولیدکنندگان در اقتصاد کشورها و اعتلای صنایع، تولیدکنندگان ایرانی در جایگاهی که شایسته آن‌هاست قرار ندارند و از جنبه‌های مختلفی تحت فشار هستند. به همین دلیل با ادامه شرایط فعلی نه‌تنها واحدهای فعال در صنعت پروفیل آلومینیوم، بلکه سایر اصناف نیز ممکن است در آینده به سمت غیرفعال شدن و یا سرمایه‌گذاری در سایر کشورها حرکت کنند. باید اضافه کنم که هزینه تولید در این مجموعه با توجه به چالش محدودیت مصرف انرژی و تعدیل بهای آن، ۱۵ درصد نسبت به سال گذشته با افزایش همراه بوده است.

صنعت پروفیل آلومینیوم زخم خورده از مشکلات داخلی

رئیس هیئت مدیره شرکت آسایش گستران کوتوال در رابطه با تناسب میزان تولید پروفیل آلومینیومی با تقاضای مشتریان در بازار، اظهار داشت: بی‌تردید عدم تناسب میزان تولیدات با تقاضای مصرف‌کنندگان و عرضه بیشتر پروفیل‌های آلومینیومی در بازار، یکی از چالش‌های اصلی این صنعت به شمار می‌آید که کاهش میزان صادرات نیز به این مسئله دامن زده است. همچنین یکی از موارد دیگری که به آن توجه نشده، عدم تعیین استانداردهای اجباری برای تولید پروفیل آلومینیومی با وزن، آلیاژهای مخصوص و مقدار سختی معین در کشور است. این موضوع باعث شده است که در حال حاضر بسیاری از افراد به صورت غیرمجاز در این صنعت فعالیت داشته باشند و به دلیل عدم پرداخت هزینه‌های دولتی، استفاده از ضایعات آلومینیومی برای تولید محصولات و ارائه قیمت‌های پایین‌تر در بازار، به راحتی از تولیدکنندگان مجاز پیشی بگیرند. در این شرایط اگر مشتریان از این محصولات استفاده کرده و با مشکلی روبه‌رو شوند، هیچ شخصی پاسخگوی آن‌ها نخواهد و باید مجددا برای رفع نیاز خود نسبت به خرید محصولات جدیدی اقدام کنند. متاسفانه سازمان ملی استاندارد به صورت سلیقه‌ای برای برخی از صنایع استانداردهایی را تعیین کرده است. به عنوان مثال، این مجموعه درب‌های اتوماتیک را تولید می‌کند که سازمان مذکور برای تولید موتورها استانداری را تعیین نکرده است اما موتورهایی که در سازه استفاده می‌شوند، باید طبق استاندارد تولید شده باشند. در مقابل برای تولید پروفیل آلومینیوم که این فلز پس از فولاد پرکاربردترین فلز در جهان به شمار می‌آید، استانداردی تعریف نشده است. در حالی که اگر محدودیت‌ها و استانداردهایی در این زمینه وجود داشت، هر شرکتی به راحتی نمی‌توانست به صورت غیرمجاز به حوزه تولید پروفیل‌های آلومینیومی ورود پیدا کرده و با تولیدکنندگان مجاز این صنعت رقابت کند.

ساریانی تفرشی در همین راستا ادامه داد: عدم تعیین استانداردهای اجباری برای تولید پروفیل آلومینیومی باعث شده است که تولیدکنندگان در زمینه صادرات هم با چالش‌هایی مواجه شوند. به عنوان مثال، مشتریان خارجی به ما اعلام می‌کنند که محصولات باید بر اساس استانداردهای بین‌المللی تولید شوند و تولیدکننده باید این استانداردها را از مراکز معتبر و مورد نظر آن‌‌ها اخذ کرده باشد. به همین دلیل بازار هدف تولیدکنندگان داخلی پروفیل آلومینیومی چندان گسترده نیست و فقط کشورهای منطقه مقاصد صادراتی ایران به شمار می‌آیند. این در حالی است که در گذشته با تلاش فراوان موفق شدیم نمونه درب اتوماتیک تولیدی خود را برای مشتری به لندن ارسال کنیم که مورد تایید هم واقع شد؛ به همین دلیل اگر امکان اخذ استانداردهای مورد نظر وجود داشت و یا منابع مالی کافی برای تاسیس شرکت در کشور ثالثی به منظور اخذ این استانداردها را در اختیار داشتیم، زمینه صادرات غیرمستقیم محصولات به انگلستان فراهم می‌شد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: همان‌طور که پیش‌تر ذکر شد، توجهی به تولیدکنندگان در ایران نمی‌شود، در حالی که اگر ما در کشور دیگری این سرمایه‌گذاری را در زمینه تولید انجام داده بودیم، جایگاه بهتری داشتیم. لازم به ذکر است که با توجه به قیمت ماشین‌آلات، سرمایه‌گذاران جدید برای ورود به این صنعت باید حداقل ۱۰۰ میلیارد تومان در اختیار داشته باشند؛ علاوه‌‌براین به دلیل حجم بزرگ دستگاه‌ها، خرید زمین برای واحدهای تولیدکننده پروفیل آلومینیومی بسیار مهم بوده و جابه‌جایی کارخانه با توجه به این مسئله و هزینه بالای اجاره و حمل‌و‌نقل، خارج از صرفه اقتصادی است. به عنوان مثال، هزینه خرید یک زمین چهار هزار متری در شهر اراک حدود ۷۰ میلیارد تومان است که بدون شک این مبلغ برای استان تهران چندین برابر خواهد بود. متاسفانه مسئولان اعلام می‌کنند که اقداماتی را در راستای هموارسازی مسیر تولید انجام داده‌اند اما باید گفت که این اقدامات موثر نبوده و تولیدکنندگان برای ادامه فعالیت خود همچنان با چالش‌های متعدد و شرایط نابرابر تولید در کارگاه‌های غیرمجاز دست و پنجه نرم می‌کنند.