یک فعال صنعتی: انحصار در تولید بیلت آلومینیوم بلای جان شده است

به گزارش باشگاه آلومینیوم به نقل از فلزات آنلاین، نوید موسوی مدیرعامل یک شرکت فعال در صنعت آلومینیوم در گفت‌وگویی اظهار کرد: در مجموع بیلت‌های مورداستفاده در ایران به انواع مختلف تقسیم می‌شوند: بیلت وارداتی مانند بیلت دوبال و یا بیلت هندی که به‌دلیل مشکلات وارداتی دیگر در بازار داخلی وجود ندارند. مورد دیگر بیلت ایرالکو بوده که اکثر تولیدکنندگان محصولات آلومینیومی از آن استفاده می‌کنند. بیلت نوع سوم، بیلت غیر ایرالکو است که در بازار به اصطلاح بیلت DC نامیده می‌شود. برخی شرکت‌ها شمش‌های شرکت‌های ایرالکو، المهدی و یا هرمزال را خریداری کرده و در کوره‌های DC، ذوب کرده و  آلیاژسازی می‌کنند؛ اکثر این شرکت‌ها دستگاه همونژایزر ندارند بنابراین در مراحل انجماد شمش، دانه‌بندی این محصولات به درستی صورت نمی‌گیرد در نتیجه کیفیت فینیشینگ و آندایزینگ پروفیل اکسترودشده از بیلت‌های DC مطلوب نیست. نوع دیگری از بیلت وجود دارد که به‌نام بیلت «سرشاخه- ته بیلت» شناخته می‌شود و از ریخته‌گری مجدد پسماندهای بیلت‌های ایرالکو تولید می‌شوند که نسبت به دسته سوم کیفیت پایین‌تری داشته و از نظر آلیاژی بهم ریخته هستند. بیلت آخر، «بیلت ذوب مجدد یا تبدیلی» است که از ذوب ضایعات و آلیاژسازی تولید می‌شود. افزودن روی موجب نرمی، منیزیم موجب سختی و شمش سبب افزایش خلوص می‌شود اما نهایتا پروفیل تولیدی دارای ناخالصی بوده، آنادایز خوبی نداشته و کیفیت سطحی صیقلی مطلوبی نداشته و پروفیل سختی لازم را به‌دست نمی‌آورد. زیرا افزایش منیزیم به‌منظور افزایش سختی موجب افزایش خط‌وخش و  کاهش کیفیت سطح می‌شود.

وی افزود: تمامی بیلت‌های مذکور به‌عنوان ماده اولیه در صنعت پروفیل آلومینیومی کاربرد دارند اما کیفیت محصول پروفیل تولیدی از آن‌ها متفاوت است؛ به‌عنوان مثال پروفیل‌های تولید شده از بیلت‌های سه نوع آخر قابلیت آندایزینگ ندارند اما برای فینیشینگ آن‌ها می‌توان از رنگ استفاده کرد.

موسوی در ادامه گفت: کیفیت بیلت‌های موجود در بازار نسبت به سال‌های گذشته کاهش یافته است  و همین مساله سبب مرجوع شدن محصولات می‌شود. استفاده از این نوع بیلت‌ها، کیفیت محصولات تولیدی را نیز کاهش داده است. پس از حذف بیلت آلومینیومی دو بال و همین‌طور بیلت هندی، بیلت داخلی تنها گزینه قابل اتکا تولیدکنندگان داخلی بود. بیلت آلیاژی آلومینیوم داخل کشور به‌صورت انحصاری در اختیار یک شرکت است. همین انحصار مشکلات متعددی را ایجاد کرده است. شرکت‌های تولیدکننده شمش DC در راستای افزایش کیفیت، اقداماتی را انجام داده‌اند اما با توجه به امکانات پایین با مشکلات متعددی در این راستا مواجه هستند؛ به‌عنوان مثال دستگاه هموژنایز همچنان یکی از محدودیت‌ها در این زمینه محسوب می‌شود.

وی ضمن اشاره به اوضاع نابسامان صنعت آلومینیوم کشور، گفت: نابسامانی‌های ایجاد شده در بازار آلومینیوم به‌دلیل واگذاری مجموعه المهدی و از طرف دیگر نوسانات ارزی، عرصه را بر تولیدکنندگان محصولات آلومینیومی تنگ کرده است. میزان عرضه بیلت و شمش آلومینیومی در 8 ماه گذشته، بسیار اندک شده است. اولویت‌بندی دولت و بخشنامه‌های متعدد وضعیت را وخیم‌تر کرد. این اتفاقات سبب کسب سود هنگفت توسط سودجویان در این حوزه شد، برخی از این سودجویان در حوزه آلومینیوم نیز فعالیت نداشتند. وزیر قبلی صمت می‌توانست مانع این اتفاقات بشود اما فساد موجود در حوزه آلومینیوم شیوع بسیاری پیدا کرده است. این اتفاقات صرفا محدود به حوزه آلومینیوم نبوده و تمامی حوزه‌های فولادی و فلزات غیرآهنی نیز با این مشکلات دست به گریبان هستند. با توجه به شعار سال مبنی بر حمایت از تولید داخل، خودتحریمی‌ها و خلق قوانین عجیب و وقت‌گیر سبب رکود در کشور شده‌ است. عدم توجه به نظرات فعالان صنعت، علت اصلی وضعیت فعلی است. حضور فعالان غیرتخصصی آلومینیوم در بورس در ماه‌ شهریور با هدف کسب سود کوتاه مدت، موجب عدم ثبات قیمتی آلومینیوم شد.

این فعال صنعتی در پایان افزود: رکود و تعطیلی حوزه آلومینیوم از تصمیم غلط وزارت صمت نشات گرفت و تمامی تعطیلی‌ها و بیکاری‌های این حوزه متوجه عدم حمایت درست از صنایع کشور است. مدیران کشور توانایی بالایی دارند اما در جای درست خود به‌کار برده نمی‌شوند. عدم شایسته سالاری در حوزه مدیریت کشور بیداد می‌کند. انحصار تامین‌کنندگان مواد اولیه در کشور، موجب افزایش قیمت بازار و ضرر واحدهای تولیدکننده است. فسادهای موجود در این حوزه، نه تنها صنایع پایین دستی آلومینیوم بلکه سایر واحدهای تولیدی مانند لوازم خانگی را نیز درگیر کرده است. وزیر صمت باید به مشکلات مذکور توجه کند؛ پافشاری و اقتدار وزیر در حل مشکلات، موجبات تحکیم صنایع کشور را ایجاد خواهد کرد.