تولید و مصرف ورق‌های آلومینیومی عمان: تقاضای کم داخلی، ورق‌سازان آلومینیومی عمان را به میدان صادرات سوق داد

به گزارش باشگاه آلومینیوم به نقل از فلزات آنلاین، در عمان قسمت اعظمی از محصولات نورد آلومینیومی شامل انواع ورق‌ها توسط شرکت «نورد آلومینیوم عمان» (OARC) تولید می‌شود. هر چند که این شرکت دارای ظرفیت 140 هزار تنی از تولید محصولات نورد است، اما محدود بودن تقاضای این محصولات در داخل این کشور، میزان تولید این محصولات را محدود کرد. گفتنی است که تولید قوطی‌های آلومینیومی که در صنایع غذایی و شیمیایی به‌طور گسترده مصرف می‌شود، از اصلی‌ترین مصارف ورق‌های آلومینیومی به‌شمار می‌رود. در عمان، تنها یک شرکت به تولید قوطی‌های فلزی مشغول است که عمده محصولات این شرکت در صنعت پتروشیمی به مصرف می‌رسد. بدین ترتیب، تقاضای محصولات نورد آلومینیومی در عمان، وابستگی بیشتری به صنعت ساختمان و بخش تولید (Manufacturing) برای تولید محصولاتی چون مبدل‌های حرارتی و پانل‌های کامپوزیتی دارد. در راستا با همین امر، با افت تولید ناخالص داخلی این کشور در بخش تولید (Manufacturing) طی سال‌های اخیر، تقاضای محصولات نورد آلومینیومی نیز در عمان کاهش یافت.

علاوه بر بازار داخل، در بازارهای صادراتی نیز، حضور تولیدکنندگان قدری چون شرکت جارمکوی بحرین قدرت رقابت را از تولیدکنندگان نسبتا نوپای عمانی گرفته است. با این حال، در سال‌های اخیر، شرکت «نورد آلومینیوم عمان» موفق به افزایش میزان صادرات وق‌های آلومینیومی شد که عمده آن به مقصد ایالات متحده بود. این امر، مقدار تولید ورق‌های آلومینیومی را در عمان به سطحی بالاتر از مقدار تقاضای داخلی افزایش داد. با توجه به اینکه، ظرفیت شرکت «نورد آلومینیوم عمان» در مجاورت آلومینیوم صحار واقع شده است و از مذاب آلومینیوم این شرکت استفاده می‌کند، وقفه ایجاد شده در آلومینیوم صحار طی سال 2017، مقدار تولید این شرکت را نیز تحت تأثیر قرار داد و سبب افت حدودا 5 هزار تنی تولید آن شد.

در عمان، واحدهای پایین‌دستی از صنعت آلومینیوم در تقابل زیادی با واحد ذوب آلومینیوم این کشور هستند؛ چرا که عمده خوراک ورودی این واحدها مستقیما از واحد ذوب این کشور به‌صورت مذاب تأمین می‌شود و قراضه سهم بسیار اندکی و محدودی در تأمین خوارک این واحدها دارد. این امر سبب شده تا هرگونه وقفه‌ای در تولید واحد ذوب، افت تولید را در سایر واحدهای پایین‌دستی به‌همراه داشته باشد. علاوه بر آن، عدم استفاده از قراضه هزینه‌های تولید را در واحدهای پایین‌دستی در سطح بالاتری نسبت به واحدهایی قرار می‌دهد که از قراضه نیز به‌عنوان ماده اولیه تولید استفاده می‌کنند. هر چند که مجاور بودن واحدهای پایین‌دستی با واحد ذوب، از هزینه‌های حمل برای تأمین ماده اولیه تولید می‌کاهد، اما برخورداری دیگر رقبای منطقه از مزیت مشابه، مانع از افزایش رقابت‌پذیری واحدهای پایین‌دستی عمان از این منظر شده است. این در حالی است که بسیاری از رقبای منطقه، علاوه بر آلومینیوم اولیه، از قراضه نیز برای تولید استفاده می‌کنند. این امر از رقابت‌پذیری واحدهای پایین‌دستی کاسته و مانع از فروش کافی آن‌ها در بازارهای صادراتی شده است.