گذري بر بازار آلومينيوم از ابتداي سال 2015

به‌گزارش باشگاه آلومينيوم و ‌گزارش انستيتوي بين‌المللي آلومينيوم (IAI)، توليد فلز آلومينيوم در سراسر جهان به‌جز چين، طي ماه ژانويه تغيير نداشته است. با توجه به مازاد موجودي در بازار و كاهش قيمت فلز آلومينيوم، توليدكنندگان هنوز از عرضة اين فلز خودداري مي‌كنند.

كاهش قيمت آلومينيوم در بورس‌فلزات‌لندن (LME) به‌همراه كاهش پرميوم، بالاخص در اروپا، موجب شده كه قيمت جهاني آلومينيوم با كاهش شديد روبه‌رو شود و در ماه نوامبر به فروش نقدي 2100 دلار (به‌ازاي هر تن) برسد.

آنچه درحال وقوع است آن است كه همزمان با واحدهاي توليدي قديمي‌تر، واحدهاي توليدي جديدي درحال تأسيس و آغاز به‌كارند: ظرفيت زيادي در اروپاي‌غربي مجدداً فعاليت خود را آغاز كرده و توسعه يافته است. همزمان در چين صادرات آلومينيوم و محصولات آلومينيومي همواره رو ‌به افزايش است و صادرات اين مجموعه به جهان بيروني تأثيرات ناگواري بر بازار گذاشته است.

در آمريكاي‌لاتين طي سال گذشته، توليد آلومينيوم به‌طور منظم كاهش يافته كه عمدتاً به مشكلات توليد در برزيل كه زماني بزرگترين توليدكنندة منطقه بود، باز مي‌گردد.

جديدترين مشكلي كه گريبانگير برزيل شده است، تصميم اخير شركت نوليس جهت تعطيلي واحد ذوب اورو پرتو (Ouro Preto) در ماه اكتبر بوده كه اين تصميم، كل صنعت آلومينيوم‌سازي برزيل را تحت‌تأثير قرار داد.

توليد در ماه ژانويه در آفريقا، اقيانوسيه و آمريكاي‌شمالي با كاهش روبه‌رو بوده اما كمتر از ميزان كاهش در سال گذشته بود چراكه كاهش ظرفيت‌هاي مكرر در بازار ايجاد تعادل كرده است.

در اروپاي‌غربي، برخلاف مناطق فوق، توليد و نرخ آغاز به‌كار واحدهاي جديد افزايش داشته است. توليد اين منطقه در ماه ژانويه 212 هزار تن بيشتر از سال گذشته بوده كه به گسترش و بازگشايي واحدها باز مي‌گردد. هر منطقه‌اي داستان خود را دارد اما مهمترين گزينه دسترسي به منبع انرژي كافي در منطقه‌اي است كه هزينة انرژي در آن بالاست.

در نتيجة اين مسأله، برخي از شركت‌ها سود سرشاري كسب مي‌نمايند. براي مثال شركت نروژي نورسك‌هيدرو كه دومين توليدكنندة انرژي هيدروالكتريك در نروژ است، سود كلاني به‌دست آورده است. اين شركت درحال بازگشايي 50 هزار تن ظرفيت تعطيل‌شدة ساندال (Sunndal) مي‌باشد.

همزمان شركت ذوب تريمت (Trimet) واقع در آلمان، دو واحد ذوب وورد (Voerde) در آلمان و سنت- ژن (Saint-Jean) در فرانسه را از خطر تعطيلي حتمي نجات داده است و درنتيجه حجم توليد از 10 هزار تن به 145 هزار تن در سال افزايش يافته است.

استراتژي شركت تريمت جهت احياء واحدهاي ذوب‌ نابود‌شده از معاهدات برقي مطمئن و حركت به‌سوي برنامة توليد فلز خلوص بالا، ناشي مي‌شود.

هزينة انرژي تعيين‌كنندة اصلي سوددهي يك واحد ذوب محسوب مي‌شود.

توليد آلومينيوم اولية اروپاي‌غربي به "كف" رسيده است. واحدهاي ذوبي كه توانسته‌اند سال‌هاي اخير را بدون شكست پشت‌سر بگذارند، ظرفيت توليدي خود را افزايش خواهند داد و به‌نظر نمي‌رسد تعطيلي در برنامة آن‌ها باشد. شركت نورسك‌هيدرو حتي پروژة پايلوت 75 هزار تني جديدي را برنامه‌ريزي كرده كه قرار است با استفاده از تكنولوژي جديد در سال 2017 راه‌اندازي شود. با اين وجود چند صد هزار تن ظرفيت بازگشايي شده، تأثيرات چنداني برروي بازار 50 ميليون تني جهان نخواهد داشت، به‌خصوص اگر اين توليدات به‌صورت محصول باشند.

نگراني بيشتر زماني ايجاد مي‌شود كه دو غول بزرگ غير‌چيني توليد‌كنندة آلومينيوم (آلكوا و روسال) ظرفيت توليد خود را بازگشايي كنند. در پايان سال گذشته (2014) شركت آلكوا، 665 هزار تن از ظرفيت سالانة خود را تعطيل كرد. شركت روسي روسال نيز چهار واحد ذوب خود را تعطيل كرده و هزينة توليد در پنج واحد توليدي ديگر را نيز كاهش داده است. توليد اين مجموعه طي سال گذشته 601/3 ميليون تن بوده كه نشان‌دهندة 256 هزار تن كاهش نسبت به سال 2013 و 572 هزار تن كاهش نسبت به سال 2012 است.

هركدام از اين دو غول براي ادامة توليد و بقا، استراتژي خاصي را اعمال كرده‌اند. براي مثال شركت آلكوا از ايالات‌متحده گران‌قيمت به خاورميانه روي آورده است. واحد ذوب جديد معادن اين شركت، در هستة اين استراتژي قرار دارد. تنها سال گذشته اين واحد 600 هزار تن آلومينيوم توليد نمود و از اواسط سال گذشته تاكنون، اين واحد ذوب با ظرفيت كامل 740 هزار تن در سال درحال توليد بوده است.

معادن نقش به‌سزايي در رشد فزايندة توليد آلومينيوم منطقة خليج‌فارس طي سال گذشته داشته به‌طوري‌كه افزايش توليد طي سال منتهي به پايان ژانويه 2015، 850 هزار تن بوده است. روسال نيز شرايط مشابهي را تجربه كرده و طي قرارداد مشترك با شركت نورسك‌هيدرو و احداث نيروگاه 3 هزار مگاواتي در دسامبر 2014 قرار است واحد ذوبي با ظرفيت 600 هزار تن راه‌اندازي كند.

روسال و آلكوا هر دو به‌دنبال سود بيشتر هستند كه اين امر تنها از راه افزايش سطح توليد توأم با افزايش قيمت امكان‌پذير خواهد بود.