اسناد و مدارک نشان میدهد که آمریکا از زمان اشغال افغانستان در سال 2003 تاکنون بیش از 100 میلیارد دلار در این کشور سرمایهگذاری کرده است. آمار کشتههای آن کشور در افغانستان و عراق نیز بیش از 6800 نفر است. اما آیا افغانستان امروز با ثبات است؟ 100 میلیارد دلار پول کجا هزینه شده است؟
یک کارگروه مستقل از دولت آمریکا سعی کرده به این سوال جواب دهد. آنها دریافتهاند که عمده پولهایی که در مدرسه و زیرساختها هزینه شده، امروز به دلیل سوءمدیریت بلااستفاده مانده و عمدتا تخریب شده است. رشد اقتصادی افغانستان نیز از 14 درصد در سال 2012 به تنها 1.3 درصد در سال 2014 کاهش یافته و این کشور در مرحله سقوط کامل است.
بررسیهای انستیتو بروکلین در نیویورک نیز نشان میدهد که سیاستمداران آن کشور تنها به کمک کشورهای خارجی حفظ قدرت میکنند و به محظ کاهش حمایت خارجی، بلافاصله سقوط میکنند.
آمریکا امروز 9800 نفر نیرو در آن کشور دارد که طی سال جاری به 5500 نفر کاهش مییابد. همزمان با خروج آمریکاییها، طالبان و داعش خلاء قدرت را پر میکنند و این کشور بیش از پیش به سمت بحران پیش میرود.
آیا راهکاری وجود دارد؟
فلباب براون، نویسنده کتاب بازسازی افغانستان در گفتوگو با سی ان بی سی آمریکا معتقد است که بهترین راهکار در کوتاهمدت تمرکز روی توسعه کشاورزی و در درازمدت تمرکز بر توسعه معادن و عناصر نادر باارزش در آن کشور است.
به نظر میرسد بخش معدن و صنایع معدنی ایران در آینده بتواند ضمن گسترش ارتباطات با افغانستان، به تامین مواد اولیه موردنیاز کشور و گسترش اشتغال و امنیت کمک شایان کند.
در این راستا مهدی کرباسیان، ریاست هیات عامل ایمیدرو ماه جاری سفری یک روزه به افغانستان داشته و تفاهمهای کلی بر سر ایجاد یک شرکت توسعهای مشترک بین 2 کشور صورت گرفته است.
ایمیدرو همچنین پیشنهادی برای تبادل اطلاعات و همکاری در اکتشافات مرزی، ارائه آموزشهای تخصصی، توسعه ناحیه سنگان شرقی در قالب شرکت مشترک و ... را به طرف افغان ارایه داده که در حالت کلی مورد قبول واقع شده است.
این امیدواری وجود دارد که با پیگیری این فعالیتها، امکان حضور فعالان بخش معدن ایران در آن کشور هموار و ضمن ایجاد اشتغال داخلی، امنیت در مرزهای شرقی کشور در درازمدت برقرار شود.
ثبت نظر