ارائه پیشنهادی برای کاهش نرخ تورم

یک کارشناس بانکی با بیان اینکه واژه «تورم» معانی مختلفی دارد اما به معنای ساده ی واژه تورم یعنی افزایش سطح عمومی قیمت کالاها و خدمات در یک دوره زمانی مشخص گفت: برهمین اساس آخرین نرخ تورم اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران در پایان ماه گذشته (خرداد92) ، تورمی حدود32.6 درصد را نشان می‌دهد این رقم نشان می دهد که نرخ تورم در کشور مابسیار بالا ست و کاهش آن یکی از اولویت‌های اصلی دولت آینده است. لذا باید مدلی برای این کاهش یافت و پیشنهادکرد.چنین مدلی قهرا از 2 بخش تشکیل شده است.اول شناخت مکانیسم تولید تورم وسپس ارایه راه حل متناسب.

وی افزود: برای بخش اول اگر تورم را به معنی افزایش قیمت‌ها بدانیم – یعنی افزایش قیمت گوشت، دستمزد و هر چیز دیگر– آنگاه بدیهی است که راه متوقف کردن آن جلوگیری از افزایش قیمت‌ها باشد؛ صورت ساده‌تر این معادله این ‏است که هر فردی مجبور است قیمت‌ها را افزایش دهد چرا که هزینه‌هایش بالا رفته است.

این کارشناس بانکی گفت: در دوره‌ای ‏تورم ناشی از افزایش حجم طلا بود. در جنگ‌های جهانی اول و دوم در ایالات متحده حجم پول به سرعت افزایش ‏یافت، چرا که دولت پول بیشتری را برای تامین مالی جنگ چاپ کرد. تورم بزرگ در اروپا در قرون ۱۶ و ۱۷ ‏میلادی نیز ناشی از کشف گنجینه‌های سکه در دنیای جدید بود.

وی افزود: اما در ایران دلیل اصلی افزایش حجم نقدینگی وجود ذخایر نفت و وابستگی دولت به پول نفت است. دولت برای تامین منابع مالی خود هر ساله نفت استخراج کرده و می فروشد و ارز حاصل از آن وارد چرخه اقتصاد داخلی می شود. بنابراین مادامی که دولت بزرگ و هزینه‌های آن زیاد است و پول نفت مستقیما وارد اقتصاد شود حجم نقدینگی هر روز بالاتر رفته و به تبع آن تورم همچنان وجود خواهد داشت.

وی گفت:حال به بخش دوم مدل می رسیم . باید پرسید راه حل کاهش یا کنترل تورم چیست و دولت آینده چگونه باید در این باره عمل کند؟ برای پاسخ به این پرسش مهم ابتدا باید گفت هرگونه تلاش دستوری برای پایین نگه داشتن قیمت‌ها ، ستون اصلی نظام اقتصادی را ‏از بین می‌برد.چرا که شما به ناگزیر درگیر جیره‌بندی و ‏کنترل‌ قیمت ها خواهید شد. ناگزیر خواهید بود تصمیم بگیرید چه کسی چه چیزی را از چه کسی به چه ‏مبلغی بخرد. به این ترتیب، نتیجه تلاش برای جلوگیری از تورم با پایین نگه داشتن جزء به جزء قیمت‌ها و ‏دستمزدها منجر به ایجاد ناکارایی‌های عظیم و گسترش دامنه دائمی کنترل‌های مستقیم قیمتی است که به مرور هزینه بر و خسته کننده می شود و به سرانجام نمی رسد.‏ این دقیقا همان اتفاقی است که در حال حاضر در ایران می‌افتد.

وی اظهار کرد:تورم همواره و بلا استثنا پیامد افزایش سریع‌تر حجم پول از حجم تولید بوده است.‏ اگر قرار باشد اقدامات درست و پایه‌ای را به اجرا در آوریم، باید به تدریج نرخ رشد حجم پول دراقتصاد ملی را کاهش دهیم،از پمپاژ نقدینگی بیشتر به اقتصاد جلوگیری و تلاش کنیم با هدایت همین نقدینگی 600 هزار میلیارد تومانی موجود به بخش‌های مولد، چرخ تولید را به حرکت درآوریم.چون رشد تولید باعث پاسخ دادن به تقاضای کالا و خدمات می شود وآن بخش از تورم را که ناشی از کاهش عرضه در برابر رشد تقاضاست را التیام می بخشد البته این امر‏ برای دوره‌ای همراه با استمرار تورم و بروز نشانه‌هایی از بیکاری و رکود خواهد بود. اما باید با صداقت به جامعه گفت که این بخشی از ‏هزینه‌ای است که به خاطر رشد بیش از حد حجم پول در سالهای اخیر باید بپردازیم. اما پرداخت این ‏هزینه خیلی بهتر از ادامه اقدامات کنونی برای پنهان کردن فشارهای تورمی و در نتیجه ادامه تورم کمر شکن خواهد بود.