راه حل کمبود و گرانی مواد اولیه آلومینیوم چیست؟

به گزارش باشگاه آلومینیوم به نقل از ایرنا، ظروف آلومینیومی در گذشته جزو ظروف اصلی در آشپزخانه و یا سرو غذا بود و با گذشت زمان و ظهور ظروف دیگر از رونق افتاد اما هنوز هم تولید می شود و علاوه بر استفاده در آشپزخانه های خانگی در صنعت نیز کاربرد دارند که سبب شده هزاران نفر در سراسر کشور در این بخش اشتغال داشته باشند.

این روزها که بنگاه‌های تولیدی با مشکل کمبود مواد اولیه مواجه هستند، فعالان این عرصه نیز از نبود مواد اولیه و حضور دلالان در این بخش خبر می دهند.

«مجید هنرکار» یکی از فعالان اقتصادی در حوزه تولید ظروف آلومینیومی در این‌باره گفت: بیش از پنج هزار کارگاه کوچک و متوسط تولید ظروف آلومینیوم در تهران، شیراز، اصفهان، همدان، مشهد، شهرری و دیگر شهرهای کشور فعالیت می کند.

وی افزود: به طور میانگین در کارگاه های متوسط 50 نفر و در کارگاه‌های کوچک 5 نفر مشغول به کار هستند.

این فعال اقتصادی توضیح داد: در گذشته آلومینیوم به صورت ورق وارد کشور می شد و اتحادیه ها سهمیه کارخانه‌ها را بین آنها توزیع می کردند اما با گذشت چند سال، توزیع از طریق اتحادیه برچیده و به بورس واگذار شد و پس از این بود که شاهد حضور دلالان و رانت در بازار بودیم. 
هنرکار اظهارداشت: در ماه های اخیر نه تنها قیمت مواد اولیه 150 درصد افزایش داشته است، بلکه عرضه مواد اولیه در بازار نیز کاهش یافته و دلالان حاضر نیستند حتی شمش‌های آلومینیومی که در گذشته سه تا چهار هزار تومان قیمت داشت را با بهای 10 تا 15 هزار تومان بفروشند و آنها را در انبارهای خود مخفی کرده اند.

این تولیدکننده افزود: پیگیری‌های تولیدکنندگان درباره کمبود این مواد در بازار حکایت از این دارد که برخی از این افراد با انبار کردن مواد اولیه به دنبال ایجاد حاشیه امن برای خود هستند. 
وی تاکید کرد: کمبود مواد اولیه مشکل اصلی صنف سازندگان ظروف آلومینیوم است و با احتکار شمش‌های آلومینیوم در انبارها روز به روز مشکلات ما بیشتر می شود. 

** ورق های آلومینیوم به حد کافی و مستمر توزیع نمی شود 

«ابوالفضل رضایی» دبیرسندیکای آلومینیوم نیز در خصوص مشکلات تولیدکنندگان ظروف آلومینیوم، می‌گوید: از سه سال گذشته تا کنون مصوبات ستاد تنظیم بازار در رابطه با روش و میزان عرضه مواد اولیه توسط شرکت های عرضه کننده رعایت نشده و این مساله موجب افزایش قیمت مواد اولیه در بازار شده است. 

وی افزود: بسیاری از واحدهای تولیدی در حالی از گردونه تولید خارج شده اند و یا در سراشیبی تعطیلی قرار گرفته اند که وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز اقدام قابل توجهی در این خصوص انجام نداده است. 

به گفته رضایی، اکنون شرکت های المهدی، هرمزان و ایرالکو توزیع مواد اولیه را در صنعت آلومینیوم برعهده دارند. 

دبیر سندیکای صنایع آلومینیوم افزود: شرکت المهدی و هرمزان از 2 سال پیش هیچ گونه عرضه ای در بورس کالا نداشته اند در حالی که از امکانات دولتی برخوردارند، چه دلیلی وجود دارد مواد اولیه مورد نیاز صنایع پایین دستی را صادر می کند.

رضایی تاکید کرد: نباید اجازه داد مواد اولیه مورد نیاز صنایع داخلی صادر شود.
وی ادامه داد: پس از خصوصی سازی سهام این شرکت ها، تا 45 روز هیچ مواد اولیه ای به بازار عرضه نشد و سپس 6 هزار تن توزیع شد که چهار هزار تن آن توسط شرکت ایرالکو، یک هزار تن توسط ایمیدرو بابت مطالبات سال های 93 شرکت المهدی و یک هزار نیز توسط آلومینای جاجرم عرضه شد اما پس از آن دوباره عرضه قطع شد. 

رضایی درخصوص علت عرضه نشدن مواد اولیه دلایل مختلفی را بیان کرد و گفت: این شرکت ها اعلام می کنند که قیمت تمام شده بالاست در حالی که این موضوع سندیت ندارد و شرکت ها امکانات و تجهیزات دولتی استفاده می کنند و برای تامین مواد اولیه 40 درصد ارز دولتی در اختیار آنها قرار گرفته است. 

وی ادامه داد: موضوع دیگری که شرکت ها برای توقف توزیع اعلام می کنند سهمیه بندی خریداران است، بدین ترتیب که با خروج افرادی که سهمیه خود را دریافت کرده اند، تقاضا کاهش می یابد و به تبع آن رقابت نیز کم می شود و این به سود توزیع‌کنندگان نیست و نمی توانند کالا را با قیمت بالا عرضه کنند، بنابراین تعهد خودساخته‌ای برای خود ایجاد می کنند.

دبیر سندیکای آلومینیوم گفت: صادرات مواداولیه برای تامین مواد بهانه دیگر شرکت‌های توزیع کننده است در حالی که براساس محاسبات این تشکل برای تحقق این موضوع باید یکصد هزار تن شمش آلومینیوم صادر می شد، آمار دو ماهه نخست بیانگر این است که 126 هزار تن شمش صادر کرده اند. 

وی تاکید کرد: در شرایطی که در تحریم اقتصادی قرار داریم، عرضه شرکت ها باید به صورت مستمر، مداوم و مشخص انجام شود و دولت نیز بر این موضوع نظارت کند؛ اگر قرار است شرکت ها به تعهدات خود عمل نکنند امکانات آنها حذف شود. 

به گفته دبیر سندیکای صنایع آلومینیوم ادامه این روند بیشترین ضربه را به طبقه پایین دستی صنعت آلومینیوم می زند و صنعتی که 250 هزار اشتغال مستقیم دارد را در معرض تهدید قرار می دهد.