Fa
En
چند ماهی است که افزایش نرخ ارز در بازار آزاد و فروش آلومینیوم با قیمت ارز ۴۲۰۰ تومانی در بورس کالا، اختلاف قیمتی قابل توجهی برای آلومینیوم در بورس کالا و بازار آزاد را ایجاد نموده است.
همانطور که در مطالب گذشته نیز عنوان کردیم ، یکی از سوالات اصلی که مطرح می‌شود این است که این اختلاف قیمتی به جیب چه اشخاصی می‌رود؟ و دوم اینکه چرا خود ایرالکو و المهدی به عنوان دو تولیدکننده اصلی و بالادستی آلومینیوم از آن بهره‌مند نمی‌شوند؟ و اصلا چرا قیمت بازار با قیمت بورس کالا باید اینقدر تفاوت داشته باشد؟
بررسی اوضاع و احوال بازار آلومینیوم کشور در دو سه ماه گذشته ما را به نکته عجیبی می‌رساند که شاید در نگاه اول به چشم نیاید و برای درک بهتر آن باید کمی بیشتر در این بازار آشفته گشت و تحقیق کرد. متاسفانه بررسی‌ها نشان می‌دهد که در این بین هرگاه اختلاف قیمت بورس و بازار کاسته شد متاسفانه به جای امیدواری و استقبال از این کاهش قیمتها که به نفع تولیدکننده پایین‌دستی و مصرف کننده نهایی است، شاهد جبهه گرفتن این صنایع بودیم و اکثرا ضمن گلایه، خواستار درج نکردن قیمتهای پایین بودیم.
پس برای ما این سوال بوجود آمد که واقعا چرا ؟؟!
با تهیه گزارش‌های میدانی و تحقیقاتی که به عمل آوردیم متاسفانه متوجه شدیم بسیاری از شرکتهایی که عنوان تولیدکننده را یدک می‌کشند به جای تولید محصول وارد ورطه دلالی شده‌اند و گویا روزگار را با درآمد دلالی شیرین‌تر دیده‌اند.
این دیدگاه کوته‌بینانه که قطعاً نه حتی در طولانی مدت بلکه در میان مدت به ضرر خود تولیدکنندگان تمام خواهد شد و نشانه‌های آن را بزودی خواهیم دید، کار را به جایی رسانده که گویا تمام ابراز نگرانی‌های مطرح‌شده قبلی توسط تولیدکنندگان پایین‌دستی که هر از چندگاهی از نوسانات و افزایش قیمت ها وجود داشت و بارها طی تماسهایی که با دفتر نشریه آلومینیوم داشتند نگرانی خود را از افزایش قیمت، کاهش تولید و در نهایت توقف چرخ صنایع خود ابراز می‌کردند،در باطن خود واقعیت دیگری داشت. چراکه بعد از کاهش نسبی قیمتها و پس از آن‌که این قیمت جدید بازار به حسب رسالت ذاتی توسط نشریه آلومینیوم درج گردید، همان دوستان با تماس‌هایشان خواهان زیر پا گذاشتن اخلاق رسانه‌ای و عدم درج قیمتهای واقعی شدند و این مصداق بارز یک بام و دو هواست.
متاسفانه این افراد که همچون کاسبان تحریم همیشه خود را دل‌نگران صنعت معرفی می‌نمایند در زمان انجام معاملات خود و یا منافع کوتاه مدت شخصی به یک‌باره نقش عوض می‌کنند .
حال سوال اینجاست که به‌راستی این نگاههای لحظه‌ای و تصمیمات احساسی که فقط جهت منافع کوتاه مدت شخصی ابراز می‌شود تا کی دوام خواهد آورد.
برای رسیدن به یک صنعت متعالی باید دید واقع‌بینانه‌ای نسبت به مسایل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی داشته باشیم تا بتوانیم خود و صنعت خودرا مطابق با شرایط روز پیش ببریم.
ثبت نظر