وضعیت بازیافت جهانی آلومینیوم و چشم‌انداز آن در چین

به گزارش باشگاه آلومینیوم به نقل از فلزات‌آنلاین و به نقل از موسسه «SMM»، در هفدهمین اجلاس بین‌المللی صنعت آلومینیوم این موسسه که در 21 جولای برگزار شد، لی یو از بخش کنترل کیفیت تکنولوژی آلومینیوم نانشان، چشم‌اندازی از بازار محفظه‌ها و بازیافت «UBC» به ‌همراه پس‌زمینه‌ای از اقدامات انجام شده برای کاهش انتشارات کربن را ارائه داد. لیو به ‌طور خلاصه چرخه زندگی جهانی آلومینیوم و وضعیت فعلی بازیافت جهانی آلومینیوم را بیان کرد و ردپای کربن و مسیر اصلی کاهش کربن را بر اساس اهدافی که در چهاردهمین دوره برنامه پنج ساله در مورد بازیافت آلومینیوم حاصل می‌شود، تحلیل کرد. با تجزیه و تحلیل مشکلات و سختی‌های فعلی در بازیافت قوطی‌های نوشیدنی در چین، اعتقاد بر این است که تمام فعالان در زنجیره ارزش آلومینیوم، برای دستیابی به کاهش انتشارات کربن در این صنعت باید اقدامات مشترکی انجام دهند.

تجزیه و تحلیل چهاردهمین اهداف پنج ساله چین برای بازیافت آلومینیوم

طبق محاسبات، 75 درصد از یک میلیارد و 500 میلیون تن آلومینیوم تولید شده تا به امروز، هنوز مورد استفاده مجدد قرار نگرفته است. با توجه به پس‌زمینه کاهش انتشار کربن، نرخ بازیافت آلومینیوم در سال 2018 برابر 32 درصد و بیشترین مقدار آن در منطقه آمریکای شمالی بود که در آن، 57 درصد از محصولات جدید آلومینیوم از طریق بازیافت تولید شده بودند.

چین بزرگ‌ترین تولیدکننده و مصرف ‌کننده آلومینیوم بازیافت شده در جهان بوده و حدود یک سوم از بازار جهانی را به خود اختصاص داده است. راندمان فعلی بازیافت جهانی آلومینیوم با احتساب بازیابی آلومینیوم، فرآوری و ذوب مجدد 76 درصد است. اروپا بالاترین راندمان بازیافت را به خود اختصاص داده است که به صورت بالقوه 81 درصد از ضایعات آلومینیومی دوباره مورد مصرف قرار می‌گیرد. در همین زمان، نزدیک به 70 درصد قوطی‌ها در جهان بازیافت می‌شوند و باعث می‌شود که قوطی‌ها به بیشترین ظروف نوشیدنی بازیافت شده در جهان تبدیل شوند.

چین از یازدهمین دوره برنامه پنج ساله توسعه، تولید گسترده آلومینیوم ثانویه را شروع کرده است. وقتی صحبت از چهاردهمین برنامه پنج ساله میشود، با معرفی سیاست کاهش انتشارات کربن و خنثی‌سازی آن، گذار به اقتصاد کم‌ کربن تسریع می‌یابد. این کشور صنایع فلزی غیر آهنی را به کاهش انتشارات کربن تشویق و ترویج می‌کند. توسعه بخش آلومینیوم ثانویه را تسریع می‌بخشد و ظرفیت تولید آلومینیوم ثانویه را گسترش می‌دهد. در طول دوره پنج ساله‌ی چهاردهم، تولید سالانه آلومینیوم ثانویه تا سال 2025، به 11 میلیون و 500 هزار تن خواهد رسید و انتشار کربن (ناشی از تولید) آلومینیوم کاهش خواهد یافت. علاوه‌براین، سهم انرژی‌های تجدیدپذیر و پاک تا 5 درصد رشد خواهد کرد و صنایع فلزات غیر آهنی به کاهش انتشارات کربن دست خواهند یافت. همچنین در این راستا، بهبود شبکه بازیافت، مرتب‌سازی و فرآوری ضایعات فلزات غیر آهنی و همین ‌طور افزایش تولید آلومینیوم ثانویه بسیار حائز اهمیت است.

به دنبال مسیر کاهش انتشارات کربنی در صنعت آلومینیوم

ردپای کربن در صنعت آلومینیوم با استخراج بوکسیت، ذوب آلومینا و تولید آند برای تولید آلومینیوم و ریخته‌گری شمش آلومینیوم که بازیافت آلومینیوم را در بر می‌گیرد، شروع می‌شود و با تولید محصول نیمه‌ساخته و ذوب قراضه (درون‌کارگاهی) به پایان می‌رسد. در میان این فعالیت‌ها، تولید آلومینیوم بیشترین میزان انتشار کربن را دارد. بر اساس داده‌ها در سال 2018، این صنعت سالانه یک میلیارد و 100 میلیون تن گاز گلخانه‌ای منتشر می‌کند که حدود 2 درصد از انتشار جهانی را تشکیل می‌دهد. بیش از 90 درصد انتشار کربن این صنعت از فرایند تولید آلومینیوم اولیه ناشی می‌شود که در حال حاضر حدود 70 درصد از تقاضای سالانه آلومینیوم را پوشش می‌دهد.

مسیر اصلی دستیابی به کاهش موثر انتشار کربن در صنعت آلومینیوم، بازیافت قراضه آلومینیوم است. در حال حاضر، بازیافت قراضه آلومینیوم استفاده شده، نزدیک به 20 میلیون تن از تقاضای آلومینیوم اولیه را کاهش داده است. در نتیجه انتشار در حدود 300 میلیون تن دی ‌اکسید کربن معادل را کاهش می‌دهد. بیش از 95 درصد از مواد اولیه را می‌توان از طریق بهبود فرایند، مرتب‌سازی و بازیافت بازیابی کرد و تقاضا برای آلومینیوم اولیه را حدود 15 درصد کاهش داد. همچنین سالانه 250 میلیون تن از انتشار دی ‌اکسید کربن کاهش خواهد یافت؛ در صورتی که واحدهای ذوب اقدام به کربن‌زدایی از فرایندهای تولید و تامین برق کنند. از داده‌ها می‌توان مشاهده کرد که استفاده از آلومینیوم ثانویه در صنعت قوطی‌سازی، به‌ طور موثرتری انتشار کربن را در مقایسه با شمش‌های اولیه آلومینیوم کاهش می‌دهد.

بازیافت آلومینیوم داخلی، مسیر طولانی در پیش دارد

همان‌ طور که در سال 2018 مشاهده شد، در تمام زیربخش‌ها، سالانه حدود هفت میلیون تن آلومینیوم به دلیل عدم جمع‌آوری و فرآوری مناسب قراضه‌های کهنه، بازیافت نمی‌شوند. بر اساس نرخ بازیافت اخیر، این رقم تا سال 2050 به 17 میلیون تن در سال افزایش خواهد یافت. در حال حاضر، نرخ بازیافت قوطی‌ها در کشورهایی به غیر از چین، به طور قابل توجهی بالاتر از چین است و بدیهی است که نرخ بازیافت در کشورهای اتحادیه اروپا مانند آلمان در سطح بالایی قرار دارد. آلمان، سوئد، فنلاند و سایر کشورها آیین‌نامه‌هایی را برای اجرایی کردن سیاست‌های حمایت‌ کننده از بازیافت معرفی کرده‌اند و سازمان‌های مستقل و حرفه‌ای بازیافت در این منطقه شکل گرفته‌اند تا روند فرآوری و بازیافت  را با کمک دولت و بازار ارتقا دهند.

در حال حاضر، سامانه بازیافت در چین همچنان نیاز به بهبود بیشتری دارد. بخش بازیافت چین نقص‌هایی مانند نبود سیستم علمی بازیافت، کانال‌های تامین ناسازگار برای بازیافت و نبود غنی‌سازی کافی قراضه‌ها دارد که به نوبه خود بر مصرف مجدد قوطی‌های زباله تاثیر می‌گذارد. بازیافت قوطی‌های زباله، فرایند پیچیده است که از بسته‌بندی و خرد کردن، مرتب‌سازی قوطی‌های آلومینیومی، برداشتن رنگ سطحی، حذف نوشیدنی‌های باقی‌مانده‌ با لرزش، ذوب در کوره دو محفظه، گاززدایی بیرون از محفظه کوره و در نهایت ریخته‌گری به روش‌های مرسوم تشکیل شده است.

بازیافت آلومینیوم در چین نه تنها جایگاه چندان مهمی در اذهان عمومی ندارد بلکه از فقدان عملکرد سیستماتیک و نبود استانداردهای صنعت و تمرکز کم بر آن رنج می‌برد. در همین حال، در زنجیره بازیافت، بخش عمده‌ای از بازیافت آلومینیوم توسط فرآوری و ذوب مجدد ضایعات ایجاد شده توسط مشتریان پایین‌دستی انجام می‌شود و کانال‌های کمی برای عرضه قراضه آلومینیوم پس از استفاده وجود دارد. همچنین از نظر فنی نیز مشکلاتی در حوزه شناسایی محتوی طلا و حذف ناخالصی‌های همراه ضایعات و قراضه وجود دارد.

بنابراین، بازیافت آلومینیوم در چین مسیر طولانی در پیش دارد. در عین حال، برای کاهش موفقیت‌آمیز انتشارات کربنی به کلیه فعالان در زنجیره ارزش شامل ارائه‌دهندگان فناوری، دولت‌ها و سرمایه‌گذاران نیاز است تا اقدامی مشترک انجام دهند.