سرمایه‌گذاری، عامل اصلی رشد صنعت کشور

به گزارش باشگاه آلومینیوم، غلام‌عباس قوسی در گفت‌وگو با فلزات آنلاین به معرفی شرکت ذوب فلز میناب پاتیل پرداخت و گفت: ما در ابتدا در زمینه تولید قطعات بتنی فعالیت داشتیم اما به دلیل پاره‌ای از مشکلات، حوزه کاری خود را تغییر داده و ۱۲ سال است که در شهر میناب واقع در استان هرمزگان، با نام شرکت ذوب فلز میناب پاتیل به تولید شمش آلومینیوم آلیاژی مشغول هستیم. گفتنی است که این واحد تولیدی شمش‌هایی در محدوه وزنی ۹ تا ۱۰ کیلوگرم با خلوص بالای ۹۵ درصد تولید و آن‌ها را به استان‌های مشهد، اصفهان، یزد و… ارسال می‌کند. باید به این نکته اشاره کنم که یکی از دلایلی که باعث شد تا ما برای ادامه فعالیت صنعت آلومینیوم را انتخاب کنیم، عدم سرمایه‌گذاری‌های لازم در شهرستان میناب برای تولید شمش بود؛ به همین دلیل اکنون شرکت ذوب فلز میناب پاتیل تنها شرکتی است که در استان هرمزگان شمش آلومینیوم از ذوب ضایعات تولید می‌کند.

وی در خصوص مشکلاتی که در مسیر تولید با آن‌ها مواجه هستند، مطرح کرد: همان‌ طور که اشاره شد، این شرکت برای تولید محصولات از ضایعات آلومینیومی استفاده می‌کند و همین موضوع یکی از اصلی‌ترین چالش‌های ماست زیرا در حال حاضر به دلیل کاهش تولید واحد‌های صنعتی و ارسال ضایعات به استان‌های بزرگ همچون تهران، اصفهان و… با کمبود مواد اولیه روبه‌رو هستیم. همچنین یکی از مشکلات ما در خصوص تهیه مواد اولیه، پرداخت ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده است زیرا افرادی که ضایعات را به فروش می‌رسانند، به طور رسمی فعالیت نداشته و تولیدکننده باید این مالیات را بپردازد؛ در نهایت این موضوع روی قیمت تمام شده محصول تاثیر‌گذاشته و باعث افزایش آن می‌شود.

مدیرعامل شرکت ذوب فلز میناب پاتیل در همین راستا ادامه داد: در کنار کمبود مواد اولیه، حدود دو ماه است که این شرکت به دلیل عدم تامین کافی سوخت و عدم حمایت‌های سازمان‌های دولتی، غیرفعال بوده و هیچ فعالیتی تولیدی ندارد؛ در صورتی که پنج سال‌ گذشته با این مشکل روبه‌رو نبوده و به طور پیوسته مشغول به تولید بودیم. متاسفانه باید اذعان کنم که اگر در ماه آینده موفق به تامین سوخت مورد نیاز خود نشویم، دیگر به فعالیت‌های تولیدی ادامه نداده و شرکت را تعطیل می‌کنیم. لازم به ذکر است که این مجموعه حتی با داشتن سهمیه دولتی خرید گازوئیل هم تاکنون موفق به تامین سوخت مورد نیاز خود نشده است؛ همچنین نکته جالب اینجاست که سازمان صمت شهر میناب، سهمیه سوخت این مجموعه را از پنج هزار لیتر به یک هزار لیتر کاهش داده و اکنون همان مقدار را هم در اختیار ما قرار نمی‌دهد.

قوسی با اشاره به اینکه این صنعت به نیروی کار متخصص وابسته است، بیان کرد: با توجه به موقعیت جغرافیایی مجموعه، دمای بالای هوا در استان هرمزگان و همچنین سختی کار بالا، نیروی کار تمایلی به فعالیت در کارگاه‌های ریخته‌گری ندارد؛ اگر هم افرادی حاضر به‌کار باشند، با توجه به مسائل اقتصادی و مشکلات معیشتی، حقوق زیادی را درخواست می‌کنند. لازم به ذکر است که این کارگاه برای جلوگیری از خطرات احتمالی و کاهش آسیب‌های جانی و مالی، در زمان جذب نیرو‌های جدید، به منظور آموزش‌ تئوری و عملی فعالیت در کارگاه یک دوره آموزشی دو ماهه برای آن‌ها برگزار می‌کرد.

توسعه جای خود را به بقا داده است

وی با اشاره به شرایط نامناسب تولیدکنندگان، اذعان کرد: در کنار چالش‌های ذکر شده، متاسفانه کمبود نقدینگی، مسائل مالیاتی و زیست‌محیطی و افزایش هزینه‌های ثابت و متغیر، باعث شده تا تولید دیگر توجیه اقتصادی نداشته باشد؛ در صورتی که تقاضا برای شمش آلومینیوم در بازار مصرف بسیار بالاست. باید اضافه کنم که نبود ناوگان حمل‌و‌نقل، شرایط را برای ما دشوار‌تر کرده است زیرا هزینه‌های حمل‌ بار بسیار افزایش یافته است. به عنوان مثال حداقل کرایه حمل ضایعات از یکی از روستاهای اطراف شهر میناب با فاصله ۳۰ کیلومتری، ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان است که این مبلغ تناسبی با درآمد ما ندارد؛ همچنین هزینه حمل دو عدد قالب فولادی به وزن ۴۵ کیلوگرم از استان اصفهان به شهر میناب، ۸۰۰ هزار تومان هزینه برای ما دربرداشت. در این شرایط اگر از حمایت‌های لازم و حاشیه سود بالا برخوردار بودیم، امکان خرید اتومبیل برای حمل ضایعات و کاهش هزینه‌های مجموعه را داشتیم. در حال حاضر تولیدکنندگان فقط برای امرار معاش و ادامه بقای واحد‌های تولیدی به فعالیت ادامه می‌دهند و به دلیل حاشیه سود پایین، به فکر اجرای طرح‌های توسعه‌ای نیستند.

مدیرعامل شرکت ذوب فلز میناب پاتیل با اشاره مواردی که باعث افزایش هزینه جانبی تولید شده است، گفت: در حال حاضر هزینه خریداری مواد مصرفی و ملزومات به طور چشمگیری رشد پیدا کرده است؛ به عنوان مثال اکنون هزینه‌های خرید خاک نسوز، پودر کاورال و قرص‌های دگازور که برای جداسازی ناخالصی‌های مذاب مورد استفاده قرار می‌گیرند، بسیار افزایش یافته است. همچنین هزینه خرید یک دستگاه دمنده برای کوره‌ از یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان به ۹ میلیون تومان جهش پیدا کرده است و بوته‌های گرافیتی ۹۰، ساخت کشور‌های هند و آلمان به ترتیب با قیمت‌های ۶۰۰ هزار تومان و ۹۰۰ هزار تومان در بازار به فروش می‌رسند. باید اضافه کنم که اکثر ماشین‌آلات و دستگاه‌های مورد استفاده در این مجموعه قدیمی هستند اما به دلیل تخصصی که در امور فنی داریم، با چالش خاصی در زمینه تعمیر و نگه‌داری آن‌ها روبه‌رو نیستیم؛ تنها مشکل ما، نبود برخی قطعات یدکی در بازار و افزایش بی‌سابقه‌ قیمت‌ها است.

قوسی در پاسخ به این سوال که آیا این مجموعه با چالش‌های محیط زیستی روبه‌‌رو بوده است، گفت: واحد‌هایی که در زمینه ریخته‌گری فعالیت دارند، طبق آیین‌نامه وضع شده در سازمان حفاظت محیط زیست، باید از مناطق شهری فاصله داشته باشند؛ همین موضوع به چالشی برای تولیدکنندگان تبدیل شده است زیرا با هزینه‌های بالای رفت‌و‌آمد و نبود امنیت کافی مواجه هستند. به عنوان مثال بار‌ها برای ما پیش‌ آمده که کابل‌های برق مجموعه به سرقت رفته‌اند و خرید مجدد آن‌ها هزینه‌های بسیاری را به ما تحمیل کرده است.

کمبود نقدینگی، سدی در برابر توسعه

وی با اشاره به کمبود نقدینگی تولیدکنندگان، ابراز کرد: متاسفانه وام‌ و تسهیلاتی که بانک‌ها در اختیار تولیدکنندگان قرار می‌د‌هند، جوابگوی نیاز آن‌ها نیست؛ از سوی دیگر زمان تسویه‌حساب این وام‌ها کوتاه و سود بانکی آن‌ها بسیار بالاست که با در نظر گرفتن هزینه‌های تولید و حاشیه سود پایین، اخذ آن‌ها برای صنعتگران توجیه اقتصادی ندارد. اگر میزان مبالغ این وام‌ها افزایش پیدا کند، تولیدکنندگان می‌توانند با خریداری تجهیزات و ماشین‌آلات به‌روز، میزان تولیدات خود را افزایش داده و گامی روبه‌ جلو برای تامین نیاز مصرف‌کنندگان بردارند. لازم به ذکر است که این کارگاه به دلیل تقاضای بالای شمش آلومینیوم در بازار، به دنبال احداث سالن ۳۰۰ متری برای توسعه فعالیت‌های خود بود اما به دلیل کمبود نقدینگی از انجام آن بازماند.

مدیرعامل شرکت ذوب فلز میناب پاتیل با بیان اینکه امکان ورود تولیدکنندگان جدید به این صنعت وجود دارد، اظهار کرد: همان طور که ذکر شد، این شرکت تنها واحد تولیدی شمش آلومینیوم از ضایعات در استان هرمزگان است. با توجه به میزان تقاضای شمش آلومینیوم، موقعیت مناسب برای فروش و صارات محصولات در هرمزگان، پیشنهاد می‌کنم سرمایه‌گذارانی که سرمایه کافی در اختیار دارند، به این حوزه ورود پیدا کنند؛ متقابلا با ایجاد ظرفیت‌های بیشتر در استان، میزان استفاده از ضایعات آلومینیومی رشد خواهد یافت و ارسال آن به سایر استان‌ها روند نزولی به خود خواهد گرفت.