ایجاد مانع برای تولید؛ به‌جای مانع‌زدایی!!

باشگاه آلومینیوم- شعاری که سبب امیدواری و خوش‌بینی تولیدکنندگان به روند تولید در سال جدید و ایجاد انگیزه‌ برای افزایش تولید و اشتغال‌زدایی گردید.

و اما موعد قبض‌های برق و گاز صنایع فرا رسید و تولیدکنندگان با تعجب به قبض گاز و برق خیره شدند و شروع به شمردن صفرها کردند. بله، درست حدس می‌زدند مانع جدید هم ایجاد شده بود.

شنیده‌ها و پرس‌و‌جوهای میدانی از شرکت‌های تولیدکننده‌ی بالادستی و پایین‌دستی از چند برابر شدن مبلغ قبض‌های دریافتی در سال جدید خبر دادند.

در این بررسی‌ها مشخص شد قیمت گاز نسبت به سال گذشته 6.5 برابر، قیمت برق 3.7 برابر و قیمت آب‌ 4 برابر شده است!!

البته این آش به‌تنهایی توسط دولت برای صنایع پخته نشده است و مجلس نیز با تصویب غیرکارشناسانه خود به اجرای آن کمک کرده است.

این روزها انتقاد از دولتى که روزهاى آخر دوران خود را سپرى می‌کند بسیار رواج دارد.

واقعیت اینست که نمی‌توان انتظار داشت که دولت با توجه به تحریم‌ها و بدون درآمد کافى که عمدتاً از محل صادرات محصولات نفتى بوده و بدون گرفتن مالیات کافى از صاحبان درآمد، هم تورم را مهار کند و هم حقوق و دستمزد را افزایش دهد و هم اینکه قیمت اقلامى که تولید و فروش آن در انحصار دولت است را، ثابت نگه دارد.

درصد افزایش نرخ سبد کالائى هر خانواده بعد از افزایش حقوق سالانه اگر بیشتر نباشد کمتر نیست.

علیرغم مخالفت‌ها و اختلاف‌نظرهاى بین دولت فعلى و دولت منتخب بعدى، نه‌تنها مجلس بلکه دولت هم جاده ‌صاف‌کن دولت آینده هستند و با انجام مصوبه مجلس مبنى بر افزایش نرخ برق و گاز و آب و سایر خدمات دولتى تمام اعتراضات را متوجه خود کرده است که دولت بعدى بتواند براى مدتى هم که شده کمتر دغدغه تأمین بودجه را داشته باشد.

شاید بهتر است به حمایت و رفع موانع تولید اشاره کرد و گفت: افزایش بهاى برق و گاز و آب و سایر خدمات دولتى گرچه اجتناب‌ناپذیر هستند اما افزایش خارج از اندازه آنها مثل ٦ برابر شدن نرخ گاز و 3.75 برابر شدن نرخ برق صنایع نشان می‌دهد که حمایت و رفع موانع تولید در سال جارى در دستورکار دولت و مجلس نیست و قرار بر اینست که بار سنگین تأمین کمبود بودجه دولت را صنایع تحمل نمایند و نه دارندگان درآمدهاى کلان مشمول مالیات.

تا زمانی‌که صاحبان درآمدهاى کلان در سایر صنایع غیرتولیدى از پرداخت مالیات در امان هستند و تولید زیر بار فشارهاى دولتى درحال جان‌دادن است، نه تورمى قابل مهار است و نه اشتغالزایی مستمرى قابل تأمین است.

با توجه به تورم موجود، افزایش قیمت‌های حامل‌های انرژی و آب مصرفی برای کسب درآمد دولت اجتناب‌ناپذیر است اما افزایش یکباره، 650 درصدی و 375 درصدی و ... جز اینکه کل صنایع را با شوک روبرو کند و بعد از یک الی دو ماه قطعاً اگر چاره‌ای اندیشیده نشود تولیدکنندگان نیز چاره‌ای جز اینکه جبران این افزایش هزینه‌ها را در بالابردن قیمت محصولات تولیدی ببینند وجود نخواهند داشت و همین موضوع موج تورم جدیدی ایجاد خواهد کرد.

علیرغم نامگذارى سال‌هاى اخیر با شعارهاى تولید محور، مع‌الوصف تصمیمات متناقض و دستورالعمل‌های متفاوت در رابطه با حمایت از تولید یک گام رو به جلو و دو قدم رو به عقب بوده است و صاحبان صنایع و تولیدکنندگان را نگران و سرگردان کرده است.

به‌خصوص در ماه هاى آخر تصدی این دولت حتى دولت برنامه‌ای برای حمایت مستمر از توقف واردات محصولات تولیدى داخلى، جلوگیرى صادرات مواد خام قابل تبدیل به محصول صادراتى با ارزش‌افزوده و ایجاد اشتغال بیشتر ندارد و هر روز برنامه آن‌ها بسته به سلیقه صاحبان منافع تغییر می‌کند.

در پاسخ به سوالاتی که از تولیدکنندگان پرسیده شد، یکی از تولیدکنندگان بالادستی آلومینیوم که 24 ساعته فعال هستند، اظهار کرد: قبض برق مصرفی ما از پایین 20 میلیارد تومان در اسفندماه به بالای 110 میلیارد تومان در فروردین‌ماه در سال 1400 رسیده است، و یا قبض گاز یکی از تولیدکنندگان پایین‌دستی از 5 میلیون تومان در سال 1399 به 70 میلیون تومان در سال 1400 رسیده است!

آیا اینگونه به رهنمودهای رهبر جامه عمل می‌پوشانیم؟!