افزایش هزینه کربن‌‌‌‌‌زدایی صنایع

به گزارش باشگاه آلومینیوم، مجامع و سازمان‌های بین‌المللی وزارت نفت، فرآیند مربوط به صنایع و تولید مواد موردنیاز برای زیرساخت‌ها و وسایلی که ما هر روز استفاده می‌کنیم، بیش از ۲۰درصد انتشار جهانی کربن را تشکیل می‌دهد.

اگرچه در سال‌های اخیر و در مجامع بین‌المللی مربوط به حفاظت از محیط‌زیست همواره بر کاهش انتشار کربن در جو زمین تاکید شده‌است، اما کربن‌‌‌‌‌زدایی از صنایع بسیار دشوار است و گزینه‌‌‌‌‌های اندکی برای جایگزینی زغال‌سنگ، گاز طبیعی و نفت در سوخت و مواد اولیه آنها وجود دارد. بااین‌حال، در ۶سال‌آینده فناوری‌های هیدروژن، جذب کربن و برقی‌‌‌‌‌سازی باید آزمایش و در مقیاس تجاری به‌کار گرفته شوند، زیرا انتشار گازهای گلخانه‌‌‌‌‌ای بخش صنعت از سال‌۲۰۳۰ به بعد باید به‌‌‌‌‌طور چشمگیری کاهش یابد. کربن‌‌‌‌‌زدایی از صنایع به‌عنوان اولویت مهم تا سال‌۲۰۳۰ در کشورهای مختلف جهان مورد‌توجه خواهد بود، اما این روند و استفاده از تکنولوژی‌های جدید و سوخت پاک می‌تواند هزینه تولید را به‌‌‌‌‌شدت افزایش دهد. خبر‌‌گزاری بلومبرگ معتقد است به‌کارگیری فناوری‌های جدید هزینه‌های تولید صنعتی را افزایش می‌دهد، اما این افزایش به‌صورت نجومی نخواهد بود، تا آنجا که بسیاری از روش‌های انتشار صفر کربن در صنعت فولاد، آلومینیوم و پتروشیمی، هزینه‌‌‌‌‌ اضافه حدود ۵۰درصدی را برای این صنایع به‌دنبال دارد.

بااین‌حال، با پیشرفت تکنولوژی، برخی صنایع می‌توانند در آینده کاهش هزینه داشته باشند. نکته مهم آن است که در شرایط کنونی، این میزان افزایش هزینه تاثیر حداقلی بر هزینه تولید اکثر محصولات نهایی خواهد داشت و کمتر از افزایش هزینه‌‌‌‌‌ گزارش‌‌‌‌‌شده در سایر بخش‌ها مانند سوخت‌های پایدار هوانوردی (SAF) است که انتشار کربن آنها را نیز به‌‌‌‌‌سختی می‌توان کاهش داد، بنابراین مالیات سبز، قیمت‌گذاری کربن یا اختصاص یارانه همچنان نیاز خواهد بود تا زمین بازی هموار و اطمینان حاصل شود ظرفیت جدید و پاک در سریع‌ترین زمان ممکن به بهره‌‌‌‌‌برداری می‌رسد. گزارش جدید موسسه بلومبرگ‌‌‌‌‌نف (BloombergNEF) با عنوان «هزینه ترازشده مواد خالص انتشار صفر کربن ۲۰۲۴»، هزینه فولاد سبز، پتروشیمی و آلومینیوم را در سال‌های ۲۰۲۴، ۲۰۳۰ و ۲۰۵۰ برای ۱۲ منطقه در سراسر جهان برآورد کرده‌است.

مولفه‌‌‌‌‌هایی همچون پیش‌بینی‌‌‌‌‌ها تا سال‌۲۰۳۰، کاهش هزینه‌های سوخت پاک، قیمت کربن در اروپا و اعطای یارانه‌‌‌‌‌ها در ایالات‌‌‌‌‌متحده نشان می‌دهد مقداری از تولید فولاد خالص انتشار صفر می‌تواند با تولید بدون کاهش انتشار با بالاترین هزینه رقابت کند. به‌‌‌‌‌طور متوسط، هزینه تولید فولاد سبز ۶۶درصد بیشتر از مسیرهای تولید موجود (استفاده از سوخت‌های فسیلی) در سال‌۲۰۳۰ است که تا سال‌۲۰۵۰ به ۳۹درصد کاهش می‌‌‌‌‌یابد. هزینه تولید فولاد کم‌‌‌‌‌کربن هرگز از ارزان‌ترین واحدهای موجود پایین‌تر نمی‌آید، اما می‌تواند در مقایسه با ساخت یک واحد جدید با سوخت زغال‌سنگ، به گزینه‌‌‌‌‌ای رقابتی تبدیل شود. خط‌تولید احیای مستقیم گاز طبیعی اکنون ارزان‌تر از خط‌تولید فولاد با زغال‌سنگ است و می‌تواند به‌‌‌‌‌گونه‌‌‌‌‌ای طراحی شود که از فناوری جذب کربن با هزینه کمتری نسبت به کوره‌‌‌‌‌های بلند استفاده کند.

آلومینیوم بازیافتی

اگرچه صنعت پتروشیمی با فراز و فرودهای بسیاری برای کاهش انتشار کربن در سال‌های آینده همراه خواهد بود، اما هزینه آلومینیوم بازیافتی خالص بین سال‌های ۲۰۲۴ تا ۲۰۵۰ تغییر بسیار کمی دارد. هم‌اکنون بیشترین کاهش هزینه‌های صنعت آلومینیوم در سوخت‌های پاک اتفاق می‌افتد، اما این قیمت‌های قراضه است که هزینه‌‌‌‌‌ تولید آلومینیوم بازیافتی را تعیین می‌کند. در سال‌های اخیر، بازار قراضه آلومینیوم به بلوغ رسیده‌است و انتظار می‌رود تغییرات کمی در هزینه‌های قراضه در شرایط واقعی وجود داشته‌باشد. بااین‌حال‌ تفاوت زیادی در قیمت قراضه بین مناطق وجود دارد، از استرالیا در پایین‌ترین سطح که بازیافت‌‌‌‌‌نکردن آلومینیوم داخلی به‌‌‌‌‌معنای نبود تقاضا برای ضایعات است تا هند که مقادیر زیادی ضایعات آلومینیوم از کشورهای دیگر وارد می‌کند، هزینه قراضه آلومینیوم متفاوت است. این تفاوت در قیمت قراضه، باعث ایجاد دامنه متفاوت در هزینه تولید بدون کاهش انتشار می‌شود.

بااین‌حال، آلومینیوم بازیافتی اکنون ردپای کربن بسیار کمتری نسبت به ساخت آلومینیوم جدید دارد. کربن‌‌‌‌‌زدایی در این صنعت را می‌توان با جایگزینی سوخت گاز یا زغال‌سنگ با سوخت‌های زیستی یا هیدروژن، استفاده از کوره الکتریکی، یا جذب کربن در نیروگاه‌های سوخت فسیلی کامل کرد. سوخت‌های زیستی، هیدروژن و برقی‌‌‌‌‌سازی در پایین‌ترین هزینه‌ها با هم رقابت می‌کنند، اما به‌‌‌‌‌طور میانگین، کربن‌‌‌‌‌زدایی آلومینیوم بازیافتی تنها اضافه‌‌‌‌‌هزینه بسیار کم و حدود ۱۰درصد را به‌همراه دارد. با توجه به این مهم، بسیاری از کشورها ذخایر قراضه خود را راهبردی می‌بینند و در حال بررسی ممنوعیت صادرات هستند تا از این گزینه به‌‌‌‌‌نسبت کم‌‌‌‌‌هزینه و کوتاه‌مدت، برای کربن‌‌‌‌‌زدایی استفاده کنند.

منبع: به گزارش شانا به‌‌‌‌‌نقل از اوپک